Meidrukte

De IJsheiligen zijn inmiddels voorbij en man man man wat is het druk. Het huis moet leeg en de tuin vol. Heerlijk, eindelijk weer rust in huis, maar in de tuin loopt mijn hoofd over. Ik zet alle zaailingen zonder pardon de kas uit, ze zijn inmiddels groot genoeg om op eigen benen te staan. Als ik door de tuin loop denk ik “waar ga ik al die plantjes in hemelsnaam laten?”

Nu de kas leeg is krijg ik gelijk zin om de tomaten te planten en omdat de kas twee weken geleden al is bemest en water heeft gekregen staat niets me in de weg. Een uur later heb ik alle spiralen uitgemeten en staan de tomatenplanten in de grond. Ik recht mijn rug. What’s next?

De aardappels staan al ruim tien centimeter boven de grond en moeten nog aangeaard worden. Verbijsterend, wat een kracht hebben die planten, ze hebben geen druppel water gehad en groeien tegen de klippen op. Als de aardappels aangeaard zijn valt mijn oog op de worteltjes… één rijtje, Cosmic Purple, is niet opgekomen. Te droog? Oud zaad? In gedachten zet ik ze op een lijstje: wortels opnieuw zaaien.

 Als ik langs de aardbeien loop zie ik ineens dat er al rode aardbeien aan de planten hangen. Nee, het vogelnet zit er nog niet op! Ik gun de vogeltjes alles maar mijn aardbeien krijgen ze niet. Gelukkig had ik samen met mijn vader een paar weken geleden de palen en stokken al klaargezet, dus het vogelnet zit er snel op. De aardbeitjes liggen nu onder een blauwe zee van lelijke vogelnetten. Snel maak ik nog wat gaatjes dicht van het (zeer oude) net en ga op zoek naar planken om het te verzwaren.

Onderweg naar de planken breek ik bijna mijn nek over de Phacellia die over het pad hangt. De bijen vliegen verstoord op. “Daar moet nog een touwtje komen” denk ik bij mezelf, maar als ik een touwtje uit de schuur wil pakken zie ik ineens een molshoop in mijn Quinoa bed. Was die er gisteren ook al? Snel pak ik de mollenverjager en prop hem in de molshoop. Dat zal hem leren.

Wat moest ik ook alweer doen? O ja, de planken voor de aardbeien en het touwtje. Zo draaf ik door de tuin als een kip zonder kop. Meidrukte, ik heb er ieder jaar last van. De piek van het voorjaar is bereikt. Straks, in juni, dan ga ik genieten van een volle tuin en ben ik weer helemaal zen. Wat kijk ik daar naar uit.