-
Lentekriebels voor klein en groot
‘Ooooo mama, mag ik jouw telefoon?’ roept de middelste zoon, terwijl hij met uitgestoken handen naar me toerent. ‘Kijk dan hoe mooi die zon!’ roept hij uitgelaten. ‘Het lijkt wel echt zomer.’ Terwijl ik mijn handschoenen aantrek, want het is nog best fris zo vroeg in de ochtend, kijk ik samen met de moesjes naar de zon die enorm zijn best doet. De lucht is op zijn best en straalt. Terwijl ik me bedenk dat er weer best wat voorgezaaid kan worden, heeft de jongste meneer heel andere gedachtes. ‘Ik denk dat we vandaag best een ijsje kunnen eten’ zegt de Kleine Tuinopzichter wijs. ‘Het is zo’n heerlijk zonnetje!’ Ik grinnik. ‘Misschien wel, maar nu gaan we opschieten. We moeten naar school.’
Moestuin voorpret
De oudste staart naar de zaden die uitgestald liggen op tafel en vindt het maar moeilijk een keuze te maken. Zakje na zakje wordt zorgvuldig bekeken en gepeinsd of het past in haar tuinplan. ‘Ik wil bloemen voor de bijtjes, maar ook wat lekkers in mijn tuintje voor mezelf. Erwten zijn altijd lekker, toch mamaaa?’ vraagt de kleine dame die door de bomen het bos niet kan zien.
De Kleine Tuinopzichter ziet niks van zijn gading tussen de berg zaden en wordt boos. ‘Ik wil niet al-leen maar sla zaai-en!’ wordt er duidelijk articulerend gezegd zodat er geen misverstand over kan ontstaan. ‘Ik wil ook mango’s en die kleine prikbollen’ zegt hij geïrriteerd. Ik schiet in de lach. Dat er geen mango’s willen groeien in dit Hollandse klimaat wil er niet in bij hem. Mama heeft toch een kas? Dat is warm. Hoezo kunnen daar geen mango’s groeien? Tegen die logica valt weinig in te brengen.
‘Wat zijn die prikbollen, misschien kan dat wel hier groeien’ zeg ik snel om hem af te leiden. Het water loopt de kleine smulpaap al in de mond. Het afleiden werkt en de kleine man legt met glimmende oogjes uit wat de kleine, maar niet heul kleine prikbolletjes zijn. Een beetje klein zijn ze mama. Ik denk dat ik al weet wat hij bedoelt, maar ik ben nieuwsgierig naar zijn Tuinopzichtersuitleg.
Je weet wel mamsie; van die lekkere prikbolletjes. Het zat een keer in onze pauzehap en toen had mama elk bolletje al een beetje open gemaakt, zodat het niet zo moeilijk schillen was. De bolletjes zijn echt héééérlijk, zó sappig, maar best een klein bolletje en hij had een keer een heel lief babypitje erin gevonden. Die was zo klein mama, een baby’tje nog, en die heeft hij thuis gezaaid. Meneer rent weg om een plantenbak te controleren en beteuterd te ontdekken dat er nog steeds niks groeit. ‘Bedoel je misschien lychees?’ vraag ik aan de kleine man. De Grote Zus bemoeit zich er ook even mee. ‘Ja domme mama, tuurlijk bedoelt hij lychees’ zegt ze bijdehand.
Helaas moet ik de kinderen teleurstellen dat mango’s en lychees niet in Nederland groeien, ook niet in een kas. Het wil er niet in. De kas is toch warm? De Tuinopzichter laat zich niet kennen en gaat een plattegrond tekenen van het tropisch eiland dat hij voor zijn verjaardag wil, met als hij dan toch bezig is met dromen, óók palmbomen, maar wel palmbomen mét kokosnoten, échte kokosnoten mama en een luiaard en kleine rode pandaatjes. ‘Waar is je mango boom dan?’ zeg ik kijkend naar zijn tekening. ‘Ow ja. En ook mango’s en lychees.’
Zaaien in een Hollandse moestuin
Sja. Voorlopig zit dat tropische eiland met mango en lychee er niet in, maar wat wel gezaaid kan worden in onze Noord-Hollandse tuin, zijn rapen, artisjok, spruitjes, kolen, spinazie en nog wel veel meer soorten dan in onze stadstuin past. Het klinkt allemaal een stuk minder exotisch dan mango of lychee, dat geef ik grif toe, maar gelukkig is dat andere spul ook lekker. (Jaja, ik eet ook liever een mango van mijn eigen boom, maar when in Rome…!)
Sommige zaden gaan direct ter plaatste al in de tuin, maar we zaaien ook wat dingen beschut binnen. ‘Kijk eens, tomatenzaden!’ roep ik enthousiast. Wil je heeeeeele grote rode, of grappige groen gestreepte, van die kleine zwarte of misschien wel van die schattige kleine peervormige tomaatjes? Dit zijn bananenbeentjes (tomaat banana legs), dat is toch ook superleuk?’
Bananenbeentjes in huis
Niets wat een 5-jarige zo kan afleiden van zijn tropische eiland als bananenbeentjes! Weg is het verdriet om de mango’s en lychees en de luiaard en zijn vriendje kleine rode panda die nooit in onze tuin zullen groeien of zullen ronddartelen met andere dierenvriendjes. Er wordt gegierd om de Bananenbeentjes en zelfs gelopen alsof ze geen kinderbeentjes, maar heuse bananenbeentjes hebben. Dat loopt niet heel makkelijk met die kromme pootjes. Jaja, deze rare tomaat willen ze wel in de tuin. Misschien nog wel veel liever dan zo’n saaie mango.
Moestuin voorpret
De oudste staart naar de zaden die uitgestald liggen op tafel en vindt het maar moeilijk een keuze te maken. Zakje na zakje wordt zorgvuldig bekeken en gepeinsd of het past in haar tuinplan. ‘Ik wil bloemen voor de bijtjes, maar ook wat lekkers in mijn tuintje voor mezelf. Erwten zijn altijd lekker, toch mamaaa?’ vraagt de kleine dame die door de bomen het bos niet kan zien.
De Kleine Tuinopzichter ziet niks van zijn gading tussen de berg zaden en wordt boos. ‘Ik wil niet al-leen maar sla zaai-en!’ wordt er duidelijk articulerend gezegd zodat er geen misverstand over kan ontstaan. ‘Ik wil ook mango’s en die kleine prikbollen’ zegt hij geïrriteerd. Ik schiet in de lach. Dat er geen mango’s willen groeien in dit Hollandse klimaat wil er niet in bij hem. Mama heeft toch een kas? Dat is warm. Hoezo kunnen daar geen mango’s groeien? Tegen die logica valt weinig in te brengen.
‘Wat zijn die prikbollen, misschien kan dat wel hier groeien’ zeg ik snel om hem af te leiden. Het water loopt de kleine smulpaap al in de mond. Het afleiden werkt en de kleine man legt met glimmende oogjes uit wat de kleine, maar niet heul kleine prikbolletjes zijn. Een beetje klein zijn ze mama. Ik denk dat ik al weet wat hij bedoelt, maar ik ben nieuwsgierig naar zijn Tuinopzichtersuitleg.
Je weet wel mamsie; van die lekkere prikbolletjes. Het zat een keer in onze pauzehap en toen had mama elk bolletje al een beetje open gemaakt, zodat het niet zo moeilijk schillen was. De bolletjes zijn echt héééérlijk, zó sappig, maar best een klein bolletje en hij had een keer een heel lief babypitje erin gevonden. Die was zo klein mama, een baby’tje nog, en die heeft hij thuis gezaaid. Meneer rent weg om een plantenbak te controleren en beteuterd te ontdekken dat er nog steeds niks groeit. ‘Bedoel je misschien lychees?’ vraag ik aan de kleine man. De Grote Zus bemoeit zich er ook even mee. ‘Ja domme mama, tuurlijk bedoelt hij lychees’ zegt ze bijdehand.
Helaas moet ik de kinderen teleurstellen dat mango’s en lychees niet in Nederland groeien, ook niet in een kas. Het wil er niet in. De kas is toch warm? De Tuinopzichter laat zich niet kennen en gaat een plattegrond tekenen van het tropisch eiland dat hij voor zijn verjaardag wil, met als hij dan toch bezig is met dromen, óók palmbomen, maar wel palmbomen mét kokosnoten, échte kokosnoten mama en een luiaard en kleine rode pandaatjes. ‘Waar is je mango boom dan?’ zeg ik kijkend naar zijn tekening. ‘Ow ja. En ook mango’s en lychees.’
Zaaien in een Hollandse moestuin
Sja. Voorlopig zit dat tropische eiland met mango en lychee er niet in, maar wat wel gezaaid kan worden in onze Noord-Hollandse tuin, zijn rapen, artisjok, spruitjes, kolen, spinazie en nog wel veel meer soorten dan in onze stadstuin past. Het klinkt allemaal een stuk minder exotisch dan mango of lychee, dat geef ik grif toe, maar gelukkig is dat andere spul ook lekker. (Jaja, ik eet ook liever een mango van mijn eigen boom, maar when in Rome…!)
Sommige zaden gaan direct ter plaatste al in de tuin, maar we zaaien ook wat dingen beschut binnen. ‘Kijk eens, tomatenzaden!’ roep ik enthousiast. Wil je heeeeeele grote rode, of grappige groen gestreepte, van die kleine zwarte of misschien wel van die schattige kleine peervormige tomaatjes? Dit zijn bananenbeentjes (tomaat banana legs), dat is toch ook superleuk?’
Bananenbeentjes in huis
Niets wat een 5-jarige zo kan afleiden van zijn tropische eiland als bananenbeentjes! Weg is het verdriet om de mango’s en lychees en de luiaard en zijn vriendje kleine rode panda die nooit in onze tuin zullen groeien of zullen ronddartelen met andere dierenvriendjes. Er wordt gegierd om de Bananenbeentjes en zelfs gelopen alsof ze geen kinderbeentjes, maar heuse bananenbeentjes hebben. Dat loopt niet heel makkelijk met die kromme pootjes. Jaja, deze rare tomaat willen ze wel in de tuin. Misschien nog wel veel liever dan zo’n saaie mango.
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.