-
Kom maar door vallende blaadjes; Bladcompost maken
De meteorologische winter is begonnen, maar buiten ziet het er nog uit als herfst. Het is nat, drassig en van echte kou is nog geen sprake geweest. Wel van regen. Heel veel regen.
Mijn vaste hulp en sidekick, De Tuinopzichter, weigert de tuin in te gaan. ‘Er is echt véééél te veel modder mama, dan glij ik uit’ zegt de kleine man veel verstandiger dan hij daadwerkelijk is. Het is ook vies buiten, dat moet ik hem nageven, maar het is sinds lange tijd wél weer droog. Madame Moes gaat alleen naar buiten, vies of niet.
Overal bladeren
Het gazon is bezaaid met bladeren en ziet er slecht uit. Zucht. Voor je het weet, is het grasveld een gladde brij en is je gazon meer zooi dan dat het groen is. Ook in Huize Moes is het soms moeilijk jezelf aan het tuinwerk te zetten. Vooral als het guur en nat weer is, is het een stuk aantrekkelijker om binnen te blijven. En dat is het al een paar weken…
Zucht. Geen hardcore tuinactiviteiten hier, maar hup, even een frisse neus halen en die handjes laten wapperen. Je voelt je na wat fysieke inspanning gegarandeerd lekkerder zeg ik tegen mezelf.
Mijn motivational speech werkt en ik ga bewapend met tuinhandschoenen en een flinke dosis moed, naar buiten. Had ik al gezegd dat niets menselijks mij vreemd is? Dat is het dus niet. Ook ik heb soms absoluut geen zin in tuinbedrijvigheid. En zeker niet zonder De Kleine Tuinopzichter die steeds groter en vaardiger wordt. Maar ik weet ook dat tuinieren goed is voor je hart en hoofd. Dus hophop, de tuin in en wapperend met die handjes.
Ik veeg alle bladeren en sequoia naalden van de tegels en geef mijn vaste planten een laagje van de prut. Een extra isolatielaagje voor het koude weer wat vast nog komen gaat, is goed voor ze. Ook beestjes vinden het er fijn toeven. Maar ja, hoeveel bladeren wil je gebruiken voor je inpakwerkzaamheden van het tuinplanten? Genoeg is genoeg.
Bladcompost maken
Als alle planten van een dikke laag voorzien zijn, pak ik wat lege zakken tuinaarde en prop die vol om bladcompost te maken. Bladcompost is compost wat alleen uit bladeren bestaat en is hartstikke vruchtbaar. Het is ook zo gemaakt. Bij elkaar geraapt bedoel ik natuurlijk, want het daadwerkelijk verworden tot compost duurt wel een jaar. Allerlei schimmels en bacteriën breken het blad af tot een fijn en luchtig compost waar je plantjes wel pap van lusten. Het enige wat je nodig hebt, zijn bladeren, een donkere zak en tijd.
Prop je zak zo vol mogelijk met bladafval, goed aandrukken en nog een laag erbij doen. Die zak kan nóg voller, heus waar. Als er echt geen plek meer is, prik je wat gaten in de zak zodat lucht en wormpjes hun werk kunnen doen. Leg de zak op een plek waar het je niet in de weg staat en kijk er volgend jaar weer naar. Het is dan afgebroken tot perfect vruchtbaar spul.
Zo, dat is weer gepiept. Buiten zijn werkt écht moesvrienden. Ik ga weer helemaal opgekikkerd het nieuwe moesseizoen in en neem er een warm Chocomelletje bij.
Fijne dagen en vrolijk moesjaar!
Mijn vaste hulp en sidekick, De Tuinopzichter, weigert de tuin in te gaan. ‘Er is echt véééél te veel modder mama, dan glij ik uit’ zegt de kleine man veel verstandiger dan hij daadwerkelijk is. Het is ook vies buiten, dat moet ik hem nageven, maar het is sinds lange tijd wél weer droog. Madame Moes gaat alleen naar buiten, vies of niet.
Overal bladeren
Het gazon is bezaaid met bladeren en ziet er slecht uit. Zucht. Voor je het weet, is het grasveld een gladde brij en is je gazon meer zooi dan dat het groen is. Ook in Huize Moes is het soms moeilijk jezelf aan het tuinwerk te zetten. Vooral als het guur en nat weer is, is het een stuk aantrekkelijker om binnen te blijven. En dat is het al een paar weken…
Zucht. Geen hardcore tuinactiviteiten hier, maar hup, even een frisse neus halen en die handjes laten wapperen. Je voelt je na wat fysieke inspanning gegarandeerd lekkerder zeg ik tegen mezelf.
Mijn motivational speech werkt en ik ga bewapend met tuinhandschoenen en een flinke dosis moed, naar buiten. Had ik al gezegd dat niets menselijks mij vreemd is? Dat is het dus niet. Ook ik heb soms absoluut geen zin in tuinbedrijvigheid. En zeker niet zonder De Kleine Tuinopzichter die steeds groter en vaardiger wordt. Maar ik weet ook dat tuinieren goed is voor je hart en hoofd. Dus hophop, de tuin in en wapperend met die handjes.
Ik veeg alle bladeren en sequoia naalden van de tegels en geef mijn vaste planten een laagje van de prut. Een extra isolatielaagje voor het koude weer wat vast nog komen gaat, is goed voor ze. Ook beestjes vinden het er fijn toeven. Maar ja, hoeveel bladeren wil je gebruiken voor je inpakwerkzaamheden van het tuinplanten? Genoeg is genoeg.
Bladcompost maken
Als alle planten van een dikke laag voorzien zijn, pak ik wat lege zakken tuinaarde en prop die vol om bladcompost te maken. Bladcompost is compost wat alleen uit bladeren bestaat en is hartstikke vruchtbaar. Het is ook zo gemaakt. Bij elkaar geraapt bedoel ik natuurlijk, want het daadwerkelijk verworden tot compost duurt wel een jaar. Allerlei schimmels en bacteriën breken het blad af tot een fijn en luchtig compost waar je plantjes wel pap van lusten. Het enige wat je nodig hebt, zijn bladeren, een donkere zak en tijd.
Prop je zak zo vol mogelijk met bladafval, goed aandrukken en nog een laag erbij doen. Die zak kan nóg voller, heus waar. Als er echt geen plek meer is, prik je wat gaten in de zak zodat lucht en wormpjes hun werk kunnen doen. Leg de zak op een plek waar het je niet in de weg staat en kijk er volgend jaar weer naar. Het is dan afgebroken tot perfect vruchtbaar spul.
Zo, dat is weer gepiept. Buiten zijn werkt écht moesvrienden. Ik ga weer helemaal opgekikkerd het nieuwe moesseizoen in en neem er een warm Chocomelletje bij.
Fijne dagen en vrolijk moesjaar!
Reacties (1)
Goedendag, Ik was je artikel aan het lezen en vroeg me iets af , Met lege zakken tuinaarde bedoel je gewoon van die plastieken zakken of bedoel je hiermee jute zakken? Mvg