Teleurstellingen

Toen ik pas begon met tuinieren was ik overtuigd dat alles duurzaam kon. Natuurlijke bestrijders zouden mijn landgoedje beschermen tegen plagen en dat zou misschien even duren maar ik wilde het perse op mijn manier doen. Voor een deel is dat gelukt. Lieveheersbeestjes bestrijden bladluizen in de appelbomen en door slim te tuinieren volgens de schijnbare chaos van Frank Anrijs werden mijn koolplanten niet opgevreten door rupsen. De koolwitjes konden de planten eenvoudigweg niet vinden.

Uiteraard waren er de afgelopen jaren teleurstellingen, bijvoorbeeld toen er 36 van de 38 andijvieplantjes werden opgevreten door slakken. Of toen alle buitentomaten gerooid moesten worden door aantasting van de tomatenziekte, nog voordat we een tomaat gegeten hadden. “Tegenslagen horen erbij”, zei ik toen.

Maar nu beginnen de teleurstellingen grotere vormen aan te nemen door ongedierte waar ik geen ervaring mee heb: ratten. Een paar weken geleden oogstten ze al mijn paprika’s. Ze klommen in de planten, knaagden de paprika’s eraf en begonnen op de grond aan hun feestmaal. Ze hadden er niet eentje gemist. Ik dacht aan de pompoenen die nog geoogst moesten worden en de zoete aardappels die nog in de grond zaten. Die hadden ze nog niet gevonden… tot vandaag.

Vandaag trof ik een slachtpartij aan. Alle zoete aardappels zijn verdwenen.  In alle pompoenen zat een gat zo groot als mijn hand, alle zaden waren weg. En er is meer… in de kas klimmen ze in de tomatenplanten en halen alle tomaten naar beneden. Op de grond liggen alleen nog rode velletjes…

En daar sta je dan met je duurzame gedachte, want beesten dood maken, daar ben ik niet van. De afgelopen weken hebben al heel wat moordlustige gedachten de revue gepasseerd maar tot een oplossing ben ik nog niet gekomen. Eigenlijk hoop ik dat ze uit zichzelf weer weggaan, als al mijn groenten opgegeten zijn…