Spruitjes

Vanachter de spruitjes gluurt Moestuinhippie naar een tafereel op het moestuinpad. Daar loopt een oude man, een beetje voorovergebogen. In zijn kruiwagen liggen allerlei spullen. Moestuinspullen. Je weet wel, netten, emmers en een gereedschapskistje. Spullen die hem ongetwijfeld dierbaar zijn. De oude man knikt naar haar en kijkt naar zijn kinderen die vóór hem lopen. Ze sjouwen ook met spullen. Zijn schoffel, bonenstokken en een tuinstoeltje. Moestuinhippie voelt een knoop in haar maag. Zo aan het einde van het jaar ziet ze dit tafereel vaker.... altijd met een andere oude man, kruiwagen en kinderen.
"We hebben alles pa" zegt één van de kinderen. Zijn blik gaat over het volkstuinencomplex, blijft daarna even bij haar hangen. Hij knikt nog een keer. Daarna stapt hij in de auto en samen rijden ze weg.

Met een triest gemoed gaat Moestuinhippie verder met haar karwei, het opnieuw opbouwen van de composthoop die ze vorige week heeft afgebroken. De oude composthoop was te groot. Teveel capaciteit voor de hoeveelheid tuinafval en het dak kon alleen open als er geen wind stond.. niet handig. 

Het is een flinke klus en ze baalt er een beetje van dat het nog niet klaar is. Ieder jaar legt ze zichzelf een deadline op: 1 december moet de tuin klaar zijn voor de winter. Dat betekent onkruidvrij en “netjes”. Maar de orde in de chaos is nog ver te zoeken want overal liggen planken, potjes en zaailabels en nu de composthoop opnieuw gebouwd moet worden kost dat nog heel wat uurtjes werk. Om het allemaal wat aangenamer te maken zet ze de zaagtafel in het zonnetje en zaagt erop los. Ze werkt er elke dag een paar uurtjes aan en het werk vordert. Misschien gaat het lukken om de tuin 1 januari klaar te hebben voor de winter? Deadlines zijn er om verschoven te worden toch?

Ze kijkt uit naar de winterrust, want dan begin haar TUINvakantie. Met een tuinboek op de bank, plannen maken voor het nieuwe moestuinjaar. Zaden uitzoeken en bestellen, de keuken induiken om allerlei lekkers te maken met de oogst die nog in de kasten en vriezer liggen en vooral véél nieuwe dingen leren over tuinieren. Kennis, daar houd ze van. Er valt nog zoveel te leren! Zo mijmerend over haar TUINvakantie schroeft ze de laatste plank vast en ruimt haar gereedschap op. Morgen weer verder. 

Op het tuinpad ligt een vergeten bonenstok naast haar fiets en haar gedachten zijn terug bij de oude man. Hoe moeilijk moet het zijn om afscheid te nemen van de tuin? Háár hele leven draait om de tuin. De boeken die ze leest, de cadeautjes die ze geeft, haar blog, haar gedachten, het eten op haar bord en de gevulde bloemenvazen, alles ademt de tuin waar ze zo van houdt. Ze overziet de tuin en fietst dan met haar spruitjes naar huis. Wie zal haar tuinhuisje leegmaken als ze oud en moe is?