September

Terwijl iedereen steen en been klaagt over de moestuin in deze slechte zomer plukt Moestuinhippie nog altijd de zoete vruchten. Natuurlijk, het is allemaal wat minder dan vorig jaar en jammer van al haar buitentomaten maar klagen, nee, dat doet ze niet. In de kas staan nog altijd haar tomaten, de één nog groter en mooier dan de ander. Ja, er was Phythophthora, maar ze was de ziekte de baas en beter... ze leerde dit jaar pas echt hoe ze de ziekte kon herkennen en wat ze er mee moest doen. Het was een leerzaam jaar. Een lekker jaar ook, want de vriezers zijn vol met oogst van haar landgoedje en nog altijd eten ze dagelijks tomaten uit de tuin. 

De tuin staat inmiddels in het teken van najaarsklussen. Afbreken in plaats van opbouwen. Het blad van de tomaten is verwijderd zodat ze meer zonlicht op kunnen vangen om nog te rijpen. En eigenlijk moet ze nu een keuze maken... planten weghalen zodat ze nog wat bladgewassen kan zaaien.

Traag en genietend plukt ze de tomaten. Zo jammer dat ze straks in de vensterbank eindigen. Maar als ze dit najaar en aankomende winter nog bladgroente uit de kas wil eten dan zal het niet anders kunnen. Binnenkort, deze week, zal het moeten gebeuren anders heeft de sla geen tijd meer om te groeien voordat er te weinig daglicht is. Als het al niet te laat is.

Veldsla gaat ze zaaien, en winterpostelein, rucola en snijbiet, en misschien nog spinazie. Zou dat nog kunnen? We zien wel, eerst maar eens de tomatenplanten rooien... zucht. Zo zonde.

Onderweg naar huis is ze alweer van gedachten veranderd. De helft van de planten mag blijven staan. Aan de andere kant van de kas komen dan nieuwe groentjes. Helemaal opgelucht met haar nieuwe plan komt ze thuis met haar tomatenoogst. "Kijk" zegt ze tegen haar lief, "we eten vandaag tomatensalade". Hij lacht... ze eten iedere dag tomatensalade.