Oogst op ons bord

Nog altijd gaat de tuin door met het produceren van groente. Ongelooflijk eigenlijk, aangezien het  afgelopen week druilerig weer was en de temperaturen langzaam naar beneden gaan. Ik klaag niet hoor, dagelijks verse groente op ons bord is een geweldig resultaat van een jaar in de moestuin. We eten nog sperziebonen, sla, rucola, tomaten, appels, peren, meloen, paprika's, muismeloen, wortels en courgettes. Wat een rijkdom!

 Als de stroom verse groente binnenkort is afgelopen duiken we de vriezer in voor nog meer van hetzelfde, om komende winter zolang mogelijk uit eigen tuin te kunnen eten. Want onze vriezers (we hebben er twee) liggen vol. Als ik met nieuwe groente uit de tuin kom die in de vriezer moet zegt mijn lief "hou je er wel rekening mee dat er ook nog brood in moet?". Tja... brood kopen we nu maar twee keer per week in plaats van één keer, voorlopig is het probleem van de volle vriezers daarmee opgelost. Een luxe probleem.

Niet alleen de vriezers zijn vol, in de voorraadkast staan de inmaakpotten hoog opgestapeld. Een tuinier is altijd op zoek naar mogelijkheden, ook als het gaat om oogst bewaren. Afgelopen zomer veranderde mijn keuken om de zoveel tijd in een klein Italiaans fabriekje. Liters tomatensoep en passata verdwenen in potten. Voor als de voorraad in de vriezer leeg is. Na de tomaten volgde de appelmoes en nu worden kilo's stoofperen ingemaakt. Mijn lief ziet met lede ogen aan dat alle vrije tijd wordt opgeslokt door de tuin en de keuken. "Ga eens een avondje relaxen" wordt steevast beantwoord met "geen tijd" van mijn kant. 

Nee, klagen doe ik niet, maar eerlijk gezegd kijk ik uit naar de winterrust van de tuin zodat ik zelf ook weer tot rust kom. Afgelopen zomer was er een journaliste in de tuin die vroeg wat ik het leukste vond aan moestuinieren. Gek genoeg kon ik alleen het totaalplaatje als moestuingeluk bestempelen. Het zaaien, groeien, oogsten, ja zelfs het schoffelen vind ik leuk. Maar ik kan ook onwijs genieten van het opruimen in de herfst, de tuin teruggeven wat ze mij geschonken heeft om daarna terug te keren in mezelf. Meer tijd te krijgen voor schrijven en lezen en nagenieten van de mooie zomer die achter ons ligt. Met nog altijd die oogst op ons bord.