-
Na regen komt zonneschijn
De pluviometer in de tuin kan het al maanden niet meer bijbenen. Hij is zo vaak overgestroomd, dat een objectieve regenmeting allang niet meer mogelijk is. Soms heb ik de regenmeter dagelijks geleegd door de helse regenbuien. Het is geen uitzondering meer dat we 45 mm binnen 24 uur hebben gehaald. Het zit voorlopig wel snor met de grondwaterstanden hier in de kop van Noord. Maar dan ineens voel je de zachtere wind en komt er een waterig zonnetje door. Na regen komt zonneschijn zeggen ze niet voor niets!
Bloembollen en ander tuinpret
Iedereen heeft jeukende handjes en wil aan de slag. Hoppaaa, het is weer tijd voor De Tuin! De Tuinopzichter wil al een poosje een groter moestuintje, want zijn tuinbak is eigenlijk net niks. Hij heeft helemaal gelijk ook. Gelukkig kun je van vrijwel van alles een moestuintje maken en laten wij dankzij onze verbouwing genoeg speciekuipen hebben. Na een 'mag ik de gaatjes boren?' wat maar niet lukt, want dat plastic is toch een stuk dikker dan verwacht, geeft de Kleine Tuinopzichter het op en laat het papa opknappen. Het dragen kan meneer dan wel weer heel goed zelf. Een ongeduldige 'mamaaaaaa, kom je nog?' haalt me uit mijn slome gedrentel. Met 2 zakken potgrond ga ik zo snel ik kan naar de grote baas. Rustig aan kleine man, potgrond is zwaar!
We vullen de kuip met nieuwe aarde en de opgekomen bloembollen uit zijn plantenbakje. Hij zaait vervolgens nog eens 10.000 zaadjes van verschillende slasoorten. In tegenstelling tot de meeste kinderen is de Kleine Tuinopzichter namelijk DOL op sla. Voor alle andere wensen is het eigenlijk, ondanks dat de zon zo haar best doet, nog een beetje te frips... 'Maar heb ik straks dan helemaal geen tomaatjes in mijn salade?' zegt het kleinste Moesje teleurgesteld. Gelukkig kan ik hem geruststellen. Die zaaien we binnen voor, lekker warm en knus. Daar houden tomaatjes van.
De andere 2 zijn ook druk bezig. Er wordt een kruiwagen vol met compost gekruid. Oeh, een beetje zwaar en wiebelig zo’n volle kruiwagen, maar zonder kleerscheuren komen ze op plaats van bestemming. Vlijtig wordt er onkruid verwijderd en zelfs een takje rozemarijn is gestekt door het oudste Moesje. Er wordt vrolijk gekwetterd door het drietal en de vogels doen lustig mee. En dan komt er een briljant idee. DE HUT! We moeten de hut afmaken! Kan dat mamaaa, aaaah, aaaah toeoeoeoeoe? 3 Moesjes tegen 1 Madame Moes, dat win je natuurlijk niet.
Hutten bouwen
De lentekriebels kriebelen behoorlijk, we moeten aan de slag! We ronden de boel af en gaan dan op zoek naar hout. Die ellendige verbouwing heeft naast speciekuipen kennelijk nóg een voordeel; wij komen om in de pallets. Er is hout genoeg om hutten mee te bouwen. Ik zaag een paar pallets kleiner met de kettingzaag en haal wat planken eraf om de hut mee af te maken. Vorig jaar zomer zijn we aan de hut begonnen. Het is een klein zitplekje met een dakje erboven waar al vele uren zijn doorgebracht. Er is geklierd, gelachen, gemijmerd, gelezen, gegeten en gedronken. Toen al een grote hit voor spontane picknicks en het bewijs ervan vinden we vandaag terug. Met een lachende 'oeps' wordt er een vorkuitgegraven... Maar ja, de hut is eigenlijk niet af genoeg. De kinderen willen de zijkanten dicht, ze willen ook een rugleuning, de Moesjes hebben plankjes nodig voor een drankje, een plantje, een Duckje en wat andere dingen voor de gezelligheid. Dikke kussens enzo. Er zijn zo veel wensen die te leuk zijn om niet in te willigen. Dus we zagen wat, we hameren wat, we schroeven wat en ineens is de hele zijkant dicht. De andere kant maken we niet helemaal dicht en heeft handige plekjes voor een drankje of misschien wat anders lekkers zonder vorkjes. De middelste Moes heeft nu al zin in een ijskoud drankje met veel ijs en een parapluutje in de hut. Kun je nagaan als de zomer echt begint..!
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.