Muizen in de kas

De mooie dagen zijn een cadeautje en mijn groene vingers beginnen al aardig te jeuken. Natuurlijk staan de vensterbanken al vol met prachtige zaaisels maar vandaag begint het echte werk: we gaan de kas schoonmaken. Ik laat mijn gevederde hulptroepen de tuin in en het feest kan beginnen. 

Tijdens de Siberische kou schepte ik de kas vol met sneeuw zodat de grond goed gespoeld werd maar ik besluit er vandaag nóg wat water in te gieten zodat het vocht dieper in de grond kan trekken. Als alle spullen uit de kas zijn maak ik hem onkruidvrij en terwijl de kippen de binnenkant onder handen nemen zeem ik de ramen aan de binnen en buitenkant. Als het zonlicht straks weer op de kas schijnt zullen de plantjes extra goed groeien en kan ik weer plaats nemen achter het werkbankje. Ik kan bijna niet wachten tot de paprikaplantjes verspeend kunnen worden maar het is nog een beetje te vroeg. Dat kan pas als ze minimaal twee echte blaadjes hebben na de kiemblaadjes en die worden gevormd as we speak.

Na de schoonmaak spit ik de grond nog even om en doe een verrassende ontdekking. Van onder de grond komen bladeren naar boven. Héél véél bladeren. Hoe komen die daar? Muizen, dat kan bijna niet anders. En ja hoor, als ik de bladeren in een emmer doe komt er ineens een muisje uit de grond. Whaaaaaa! 

Alles prima maar ik wil geen muizen in mijn kas en probeer hem te vangen in een nogal slap stick achtige achtervolging. Maar het lukt en ik stop hem onder een bloempot om vervolgens mijn lief te halen. Want, is het een muis of een rat? Samen halen we de bloempot weg en.... de vogel is gevlogen! Ik spit de grond nog een beetje om, maar geen muis meer te vinden. 

Maar als ik later verder spit komt er weer een muis tevoorschijn die zo tussen twee tegels van de kas door naar buiten loopt. Whaaaa! En daarna nog één, er zit een hele familie! Wat nu? De kas onder water zetten zoals ik van plan was? Of niet? Ik spit nogmaals het gat goed om en maak nog eens heel veel lawaai, maar geen muizen meer. Dan gaat de tuinslang erin en zet ik de kas vol met vijverwater, ondertussen goed oplettend of er nog meer muizen naar boven komen. Maar het blijft stil.....

Terwijl het water in de grond zakt zet ik de stellingen in elkaar en richt de kas in. Ineens overvalt me een tevreden gevoel. Natuurlijk, zaaien en tuinieren is fijn, maar om een week na Siberische kou je tuinkas klaar voor gebruik te hebben is toch wel een klein geluksmomentje. Aan de muizen denk ik dan maar niet....