De natuur is sterk

Onderweg naar de volkstuin hoor ik een enorm kabaal. Harde klappen overstemmen straatgeluiden en van verre zie ik de veroorzaker, tegenover ons volkstuinencomplex staat een grote heimachine. Ze zijn begonnen met de bouw van vier woontorens die straks uit zullen kijken op ons tuincomplex. Dit wordt geen ochtend tot rust komen tussen het groen, maar heimachine of niet, ik ga tuinieren. 

De afgelopen maanden waren druk. Samen met mijn lief bouwde ik een serre van oude ramen en ondertussen deed ik de tuin er ook nog bij waardoor ik alles een beetje deed maar het eigenlijk niet op schoot. Maar nu de kas klaar is gaat mijn volle aandacht naar de tuin en kan ik er weer echt van genieten.

Alle zaailingen die de afgelopen maanden opgroeiden in de kas zijn nu groot genoeg om uit te planten en ik heb dan ook een auto vol met plantjes bij me. Voorgezaaide bieten, tomaten, uien en heel veel bloemen. De bloemen hebben vorige week flinke schade opgelopen door een hagelbui maar ze leven nog steeds. De veerkracht van de natuur is toch zo bijzonder.

Al snel ga ik helemaal op in het tuinieren en hoor de klappen op de heipalen niet meer. De bieten gaan als eerste de grond in. Natuurlijk heb ik weer veel te veel gezaaid, want stel je eens voor dat een deel van de zaadjes niet op komt, dan hebben we misschien te weinig bieten. Dus nu hebben we ineens drie trays vol bieten. Waar moet ik ze laten? Er was nog een moestuinbed zonder bestemming dus dat is makkelijk opgelost. Ik hou ook een deel achter, want door de droogte zullen er wellicht een paar wegvallen. Ik plant ze ook wat dichter op elkaar, bij het oogsten pak ik straks steeds de middelste zodat de rest nog kan doorgroeien.

Het heien is inmiddels gestopt. De mannen hebben vast koffiepauze. Ik maak snel een kopje thee op mijn gasstelletje voor een korte break en geniet van de rust. Zo zittend op mijn bankje overzie ik de tuin en hoor ineens getjilp.  Heel kort, dan is het weer stil. Maar daarna hoor ik het weer, het klinkt heel dichtbij. Dan zie ik een musje met een snaveltje vol eten de heg in gaan en als ze uit het zicht is begint het gekwetter weer. Geweldig, op drie meter van mijn bankje groeit nieuw leven, zich niets aantrekkend van heimachines. Wat is de natuur toch sterk.