Als het tegen zit...

Vandaag heeft de moestuinhippie een vrije dag en al weken staat er een groen kruis op de agenda met TUINDAG erbij geklodderd. Wat een geluk dat het ook een stralend mooie dag is. Met een humeur dat al even stralend is laad ze de auto in om de dahlia's en slaplantjes mee naar de volkstuin te nemen. In haar tas een fles water, Earl Grey thee en een koek voor de pauze. Dit wordt genieten.

Ze loopt een paar weken achter op schema met de tuinklussen dus vandaag moeten er flink wat taken worden afgevinkt. Ze begint met de makkelijkste klussen, knipt de dorre blaadjes van de aardbeien, zeemt de 64 ramen van de kas en haalt verse compost uit de composthoop. In de kas komen planken zodat ze daar de eerste plantjes kwijt kan, aangezien de kas in de achtertuin overvol is. Ze is in haar nopjes met het resultaat.

Dan begint ze aan het schoonmaken van de moestuin. Het wordt tijd om de moestuinbedden klaar te maken voor het nieuwe seizoen en het tuinafval dat de hele winter op de grond lag moet opgeruimd worden. In plaats van het onkruid 30 centimeter diep in de grond te begraven besluit ze alles in zakken te doen en mee te nemen naar huis. Maar bij het legen van een  emmer met onkruid gebeurt er iets onaangenaams... het schiet in haar rug. Neeee, niet nu!

Pijn schiet door haar lijf en met een gekromde rug loopt ze richting de tuinschuur. "Even zitten" schiet door haar hoofd. In de schuur ligt haar bankje vol met troep, één van de klussen van vandaag was het opruimen van de schuur.. Ze schuift de troep een beetje aan de kant en slaakt een gilletje als ze gaat zitten.. "Dramaqueen" moppert ze op zichzelf.

Vanaf het bankje overziet ze de tuin. Overal liggen emmers, zakken en tuingereedschap op de grond. Hoe gaat ze dat ooit opruimen? Na de korte rustpauze besluit ze door te pakken en naar huis te gaan. Met een hark als wandelstok strompelt ze door de tuin, één voor één raapt ze moeizaam bukkend de spullen op en als alles eindelijk is opgeruimd strijkt ze nog even neer op haar bankje. Nu moet ze haar laarzen nog verwisselen... met veel gekerm en gemopper krijgt ze het voor elkaar om haar schoenen aan te doen. 

"Nog een geluk dat niemand haar zo heeft zien strompelen" denkt ze, maar als ze als een oude vrouw  naar de auto loopt ziet ze de tuinbuurmannen naar haar kijken. Dat zal je altijd zien...